Δεν υπάρχει κανένα παράδοξο στο γεγονός, ότι ένα άλογο θα προτιμούσε να καταταχτεί στο ιππικό, μη αντέχοντας με τίποτα το πεζικό όπως επίσης και στο γεγονός ότι στις γυναίκες αρέσει να είναι κοκέτες (βλέπε προηγούμενα τεύχη) και να τις χαϊδεύουν. Σε αντίθεση με τα παραπάνω, είναι αρκετά παράξενο οι ινδιάνοι να πολεμούν με καραμπίνες και μάλιστα όταν έχουν καπνίσει την πίπα της ειρήνης με τα χλωμά πρόσωπα. Ο Λούκυ Λουκ δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τους Τσεγιέν αλλά και μια πραγματικά αυστηρή στρατιωτική πειθαρχία του διοικητή του Φορτ-Τσεγιέν που αρκετές φορές αγγίζει τα όρια του παράλογου. Είναι και μερικοί βέβαια που ακόμα και αν ο κόσμος καίγεται, αυτοί… τα καπέλα τους. Ευτυχώς που μερικοί γιοί γίνονται άντρες την κατάλληλη στιγμή και συνήθως, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Μην πάει το μυαλό σας αλλού, ο Λούκυ Λουκ παραμένει πάντα ένας φτωχός και μόνος καουμπόι που το λέει η καρδιά του.